Ang Akong Simpling Pamalandong [February 11, 2018] Mark 1:40-45...

6^th SUNDAY IN ORDINARY TIME

Marcos 1:40-45

Gikonsedarar sa mga Judeo nga ang sanla nga sakit usa ka gaba ug usa ka silot gikan sa Ginoo. They were regarded as useless and an embarrassment to their family and to the community [Leviticus 13:45-46].

Sa panahon ni Jesus, ang mga sanlahon makalolooy kaayo kay gisalikway man sila sa ilang kaugalingong pamilya ug sa katilingban. Giisip sila nga makatakod kang bisan kinsa nga maduol kanila.

Gitoohan usab sila nga mahugaw ug dakong makasasala tungod kay ang ilang sakit giisip man nga silot gikan sa Dios. Ug ang pinakagrabe niini giisip sila sa ilang kaugalingong pamilya nga mga patay na.

Apan sa Ebanghelyo nato karon, atong makita nga ang pagtuo sa maong tawo wala makababag ni Cristo sa pagtabang sa sanlahon. Gani, nagpaduol, nakighinabi, nihikap ug nag-ayo Siya kaniya.

Kini magdasig unta kanato sa paghatag og bili, pagpakig-uban, kasayon ug kaayohan sa atong mga masakitong igsoon. Kay kung ato kining pamalandungan daghan ang nagmasakiton karon nga napasagdan ug wala mataga-I og igong pagtagad sa atong pamilya ug katilingban.

Atong hinumduman ang giingon ni Mother Teresa: “Sa tanang matang sa sakit, ang pinakagrabe mao ang kamingaw o kakulang sa pagtagad nga masinati sa tawo.”

“I was eyes to the blind, and feet to the lame” (Job 29:15) - Pope Francis calls on Christians and all people of good will to have ‘wisdom of heart’, to go beyond themselves and reach out the sick.

Karon, kinahanglan nga magpakita kita og espesyal nga pagtagad sa mga masakiton ug himalatyon. Ug gihagit kita karon pinaagi sa pagduaw, pagtabang, pag-atiman, ug pag-ampo sa mga masakiton sa atong katilingban. Amen…

God is love...

God bless us always...